Helbest /Mizgîn Hesko
Qeyika di bêdengiyê de avjen!
Derya…
Pir fereh
Û berav…
Ta bê dawî dirêj!
Kefeke guvaştî
Rûdêmên qeraxan
Bi xirecireke sihirdar
Dagîr dike…!
Û xuşîniyeke keskîn
Dilê latên lal
Parçeyek sinfonî
Dijenîn e…!
Kembereke berfîn î
Bi sedef û mircanên razber
Bejna deryayê
Perwaz dike…!
Û ev qeyika spî
Bi liva xwe
Di nav destên pêlan de
Hîn jî…
Ne zîz…!
Ey landika bayî
Û di tenêtiya de
Bi razên heyînê mijûl
Û di bextê vê deryayê de
Avjen:
Textên te ên kevizgirtî
Hîn…
Dîlên rêka xwe ne
Gupgupa zemînê ye
Û tu….
Bi lerizîna xwe
Dest ji semayê bernade…?!
Wekî hespekî afsanewî
Û di pêşbaziya kenaran de
Baskên bejî
Li dij xwesteka bahozan
Diferidîne…!
Û xewnên ferawan
Li ba dike…!
Erê…
Textên te
Ên vê gavê û di bêdengiyê de
Avjen…
Dîlên rêka xwe ne
Û tu…
Dest ji kêferatê bernade…!
Tekez…
Rewanê bi sewzên omîdê
Xemilî
Ji tavên tariyê re
Serad e…?!
